El cuerpo y la cámara, de Margarita Ledo Andión é un dos títulos escollidos para encetar + media, a nova colección de ensaios breves coa que a editorial Cátedra afonda en cuestións vencelladas á comunicación, a cultura e a política. Baixo a dirección da escritora e profesora da Universidad Carlos III de Madrid, Pilar Carrera, o novo selo inicia andadura cunha tríade de volumes que se completa cos textos Basado en hechos reales Imaginario digital y mitologías mediáticas, da propia Carrera, e Espacios de intimidad y cultura material, de Fernando Broncano.
El cuerpo y la cámara é unha reflexión sobre a o corpo e ollada feminina para alén das contornas nas que a norma e a tradición teñen tentado encerrala.
“Creo que desde ese momento comecei a pensar, tamén alentada por Barthes, no discurso amoroso entre o corpo e a cámara. Na experiencia de existir como corpo filmado e corpo que filma. E nun senfín de prácticas, de pequenos textos, de autoras-fonte, de situacións e de ausencias que se foron instalando, tamén de maneira lenta e incerta, na miña cabeza. E que me trouxeron até a fraxilidade e o pracer do ensaio que é o pracer do corpo e a fraxilidade dun dispositivo que chamamos cámara. E no modo de pensala. ” (Margarita Ledo Andión)
O vindeiro día 4 de febreiro, terza feira, ás 11h proxectárase no auditorio da Facultade de Ciencias de Comunicación da Universidade de Santiago o filme Morlaix. Posteriormente haberá un coloquio ao que asistirán o director da fita, Jaime Rosales, o Catedrático de Comunicación Audiovisual e Publicidade José Luis Castro de Paz e estudantes da facultade. […]
O pasado venres, día 29 de novembro, Rocío do Pilar Sosa Fernández, investigadora en formación do Grupo de Estudos Audiovisuais, defendeu a súa tese doutoral. Obtivo a cualificación Sobresaínte Cum Laude, por unanimidade, e a mención internacional pola estancia de investigación realizada na Universidade de Aalto, en Finlandia. A dirección da tese estivo a cargo […]
A auto-biografía política, dar a ver a súa construción, a marca do dispositivo, o real como material que “debe ser ficcionado para ser pensado (Rancière) é un dos sinais e tamén os arquivos re-significados polas escrituras do “eu”, polo corpo, polos seus ecos, pola actuación… son entradas polas que accedemos ao interior do labirinto a […]