A XVII edición do Festival de Cans superará 9000 euros en premios
O prazo para a inscrición de propostas fica aberto até o 1 de marzo
En 2020, o Festival de Cans quere medrar. Medrar en días, pois este ano pasa a celebrarse do martes 19 ao sábado 23 de maio e engade así unha nova xornada de cinema. Medrar en premios, que superarán os 9000 euros de cuantía total. E medrar en compromiso e responsabilidade social, ao introducir nas bases de inscrición unha cláusula que outorga a organización a potestade de excluír da competición aquelas curtametraxes asinadas por persoas condenadas por delitos vencellados á violencia de xénero.
Con esta aposta, o festival abre camiño cara a XVII edición, que xa ten aberto o prazo de presentación de propostas. Até o 1 de marzo, é posible presentar candidaturas ás distintas seccións, curtametraxes de ficción, animación ou non ficción, así como videoclips ou webseries, tendo como condición que todas as obras deben ser de produción galega e realizadas entre os anos 2019 e 2020. O festival tamén recibirá longametraxes e calquera tipo de obra susceptible de poder ser programada ou presentada nas seccións paralelas, dando prioridade en todas as categorías ás obras que aínda non fosen estreadas. Todas as obras poderán ser inscritas gratuitamente a través da web do festival (consultar as Bases).
O vindeiro día 4 de febreiro, terza feira, ás 11h proxectárase no auditorio da Facultade de Ciencias de Comunicación da Universidade de Santiago o filme Morlaix. Posteriormente haberá un coloquio ao que asistirán o director da fita, Jaime Rosales, o Catedrático de Comunicación Audiovisual e Publicidade José Luis Castro de Paz e estudantes da facultade. […]
O pasado venres, día 29 de novembro, Rocío do Pilar Sosa Fernández, investigadora en formación do Grupo de Estudos Audiovisuais, defendeu a súa tese doutoral. Obtivo a cualificación Sobresaínte Cum Laude, por unanimidade, e a mención internacional pola estancia de investigación realizada na Universidade de Aalto, en Finlandia. A dirección da tese estivo a cargo […]
A auto-biografía política, dar a ver a súa construción, a marca do dispositivo, o real como material que “debe ser ficcionado para ser pensado (Rancière) é un dos sinais e tamén os arquivos re-significados polas escrituras do “eu”, polo corpo, polos seus ecos, pola actuación… son entradas polas que accedemos ao interior do labirinto a […]