A 34ª edición do festival Cineuropa, no seu apartado de recoñecementos honoríficos, homenaxea a Margarita Ledo Andión por unha traxectoria que a consolida como referente no cinema galego. A catedrática de Comunicación Audiovisual e Publicidade da Universidade de Santiago de Compostela, convírtese nunha das protagonistas desta edición do festival onde, ademáis de recibir este galardón, estrea a súa última obra Nación.
Margarita Ledo Andión, coordinadora do Grupo de Estudos Audiovisuais da USC, de referencia competitiva do Sistema Universitario Galego, recibe este premio por unha traxectoria creativa que inclúe obras tan senlleiras como Santa Liberdade (2004), Liste, pronunciado Líster (2007) ou A cicatriz branca (2012) entre outras. A esta filmografía súmase agora Nación, um sitio onde pousar a cabeça que convirte en protagonista a esa muller operaria que, desde o agro ou o mar, accede ao tecido industrial. Evocando no seu título un verso do poeta Manuel António Pina, Nación agocha unha historia de intimidade que rondaba como idea orixinal da cineasta desde o ano 2015, e que agora se presenta xa avalada polo premio Luis Villalta da Deputación da Coruña como referente de proxecto audiovisual pola igualdade.
Con música de Mercedes Peón, e a colaboración de Alberte Branco como director de fotografía, Nación preséntase cun tráiler promocional en todas as plataformas, según destacan desde a productora Nós. Cineuropa estrea Nación con dous pases: o mércores 18 de novembro ás 20:00 horas no Teatro Principal de Santiago de Compostela, e o xoves 19 de novembro ás 18:00 horas no Cinema NUMAX. Dúas oportunidades para coñecer a historia de Nieves Lusquiños que, en 1969, entra a traballar na fábrica de louza Pontesa con 14 anos. Como se recolle en #Cineuropa34, o filme lembra o primeiro sobre coa paga semanal que Nieves entrega na casa. Con 18 anos, estrea vacacións, reunión prohibidas… até que un día o patrón deixa de pagar e comeza a rebelión de Nieves: “Traballar sen cobrar? Iso nin falar”.
Cineuropa 2020 ten, pois, un dobre significado para Margarita Ledo: como presentación do seu último filme e como galardoada, cun premio que tamén homenaxea nesta edición a Javier Gutiérrez e Alfonso Zarauza.
Recoñecementos
Premio Nacional de Cinema e Audiovisual (2008), Margarita Ledo segue a sumar recoñecementos. O máis recente, a homenaxe recibida o 28 de outubro no VII Congreso Internacional da AE-IC que se celebrou en Valencia e no que se recoñeu a súa traxectoria como investigadora en comunicación. Nesa ocasión, o tamén catedrático e compañeiro de Margarita Ledo por moitos anos na profesión xornalística e na academia, Emili Prado, puxo de relieve a persoalidade “poliédrica” de Margarita Ledo, cun retrato realizado desde a emotividade que serviu para destacar o seu activismo e o seu compromiso permanente coa defensa da lingua galega.
Margarita Ledo recibiu, tamén, o Premio Otero Pedrayo (2017) e é membro da Real Academia Galega. Doutora en Ciencias da Comunicación pola Universitat Autònoma de Barcelona e profesora catedrática de Comunicación Audiovisual e Publicidade na Facultade de Ciencias da Comunicación da USC, as súas liñas de pescuda traballan a produción e o acceso a bens culturais dende a diversidade, as políticas de comunicación e as teorías feministas nos universos da creación e da expresión.
O vindeiro día 4 de febreiro, terza feira, ás 11h proxectárase no auditorio da Facultade de Ciencias de Comunicación da Universidade de Santiago o filme Morlaix. Posteriormente haberá un coloquio ao que asistirán o director da fita, Jaime Rosales, o Catedrático de Comunicación Audiovisual e Publicidade José Luis Castro de Paz e estudantes da facultade. […]
O pasado venres, día 29 de novembro, Rocío do Pilar Sosa Fernández, investigadora en formación do Grupo de Estudos Audiovisuais, defendeu a súa tese doutoral. Obtivo a cualificación Sobresaínte Cum Laude, por unanimidade, e a mención internacional pola estancia de investigación realizada na Universidade de Aalto, en Finlandia. A dirección da tese estivo a cargo […]
A auto-biografía política, dar a ver a súa construción, a marca do dispositivo, o real como material que “debe ser ficcionado para ser pensado (Rancière) é un dos sinais e tamén os arquivos re-significados polas escrituras do “eu”, polo corpo, polos seus ecos, pola actuación… son entradas polas que accedemos ao interior do labirinto a […]