O terceiro volume da serie Para unha historia do cinema en lingua galega, editado polo Grupo de Estudos Audiovisuais e a Editorial Galaxia, está a ter unha moi boa acollida. Os datos da Libraría NUMAX, un dos espazos de referencia en Galicia para a literatura sobre cinema, sitúan neste momento De illas e sereas entre os libros máis vendidos, xunto a fenómenos editoriais como Panza de burro de Andrea Abreu ou Las maravillas de Elena Medel.
De illas e sereas transita os filmes galegos estreados no último ano e algúns que están aínda por estrear, á vez que rescata outras pezas fóra de circuíto convencional, nunha singradura polas illas fílmicas e as sereas que as habitan, que dá pé a unha construción crítica da historia cinematográfica galega «á marxe de servidumes académicas e desde a crítica aos modos obsoletos de pensar nas películas». Baixo a coordinación de Margarita Ledo Andión, escriben no libro outros membros do GEA como Fernando Redondo Neira, Cibrán Tenreiro Uzal, Antía López Gómez, José Luis Castro de Paz ou Marta Pérez Pereiro, e convidados como Alberte Pagán ou Pablo Súarez-Mansilla. É posible mercalo na maioría de librarías galegas e na web de Galaxia.
O vindeiro día 4 de febreiro, terza feira, ás 11h proxectárase no auditorio da Facultade de Ciencias de Comunicación da Universidade de Santiago o filme Morlaix. Posteriormente haberá un coloquio ao que asistirán o director da fita, Jaime Rosales, o Catedrático de Comunicación Audiovisual e Publicidade José Luis Castro de Paz e estudantes da facultade. […]
O pasado venres, día 29 de novembro, Rocío do Pilar Sosa Fernández, investigadora en formación do Grupo de Estudos Audiovisuais, defendeu a súa tese doutoral. Obtivo a cualificación Sobresaínte Cum Laude, por unanimidade, e a mención internacional pola estancia de investigación realizada na Universidade de Aalto, en Finlandia. A dirección da tese estivo a cargo […]
A auto-biografía política, dar a ver a súa construción, a marca do dispositivo, o real como material que “debe ser ficcionado para ser pensado (Rancière) é un dos sinais e tamén os arquivos re-significados polas escrituras do “eu”, polo corpo, polos seus ecos, pola actuación… son entradas polas que accedemos ao interior do labirinto a […]