Recentemente foi publicado o libro El malvado Carabel: literatura y cine popular antes y después de la Guerra Civil de José Luis Castro de Paz e Héctor Paz Otero, co que, a partir dun estudo da novela de Wenceslao Fernández Flórez “El malvado Carabel”, os autores efectúan un rigoroso análise das senlleiras adaptacións fílmicas acometidas por Edgar Neville en 1935 e Fernando Fernán-Gómez en 1955, considerándoas como singular ponte entre o mellor cine popular republicano e a crispada resposta ante o horror franquista do cinema máis rebelde dos anos cincuenta.
O volume, publicado por Vía Láctea Editorial, constitúe ademais o comezo da colección Cuadernos de Cine y Cultura Posbélica Española, creada no Proxecto de Investigación Cara unha reconsideración da cultura posbélica: análise dos modos de representación no cinema español (1939-1962) a partir da impronta de Wenceslao Fernández Flórez (CSO2012-34648, Plan Nacional de I+D+i 2013-2015, Mineco – Goberno de España) co obxecto de dar difusión a gran parte dos estudos abordados no eido do Proxecto.
Ao longo do ano e medio que resta de investigación informaremos acerca da publicación dos sucesivos cadernos da colección.
O vindeiro día 4 de febreiro, terza feira, ás 11h proxectárase no auditorio da Facultade de Ciencias de Comunicación da Universidade de Santiago o filme Morlaix. Posteriormente haberá un coloquio ao que asistirán o director da fita, Jaime Rosales, o Catedrático de Comunicación Audiovisual e Publicidade José Luis Castro de Paz e estudantes da facultade. […]
O pasado venres, día 29 de novembro, Rocío do Pilar Sosa Fernández, investigadora en formación do Grupo de Estudos Audiovisuais, defendeu a súa tese doutoral. Obtivo a cualificación Sobresaínte Cum Laude, por unanimidade, e a mención internacional pola estancia de investigación realizada na Universidade de Aalto, en Finlandia. A dirección da tese estivo a cargo […]
A auto-biografía política, dar a ver a súa construción, a marca do dispositivo, o real como material que “debe ser ficcionado para ser pensado (Rancière) é un dos sinais e tamén os arquivos re-significados polas escrituras do “eu”, polo corpo, polos seus ecos, pola actuación… son entradas polas que accedemos ao interior do labirinto a […]