Cine de fotógrafos

O respecto pola cámara e unha sorte de empatía co que se vai filmar connota un tipo de cinema realizado por fotógrafos: o documental. Nel, a subxectividade deu un paso á autorreferencialidade, ao autor como parte do seu material, e á exploración de prácticas intersticiais que unen documental e ficción.

‘¿Herencia da fotografía?’. A resposta afirmativa de Godard, trasladada ao documental, abre a porta a unha serie de variacións que, desde a instantánea como corte no fluír do real e ató o cinema de montaxe como expresión do non visíbel, están marcadas por cada época, polos seus autores e pola adherencia a unha idea que a Nova Obxectividade anticipa. Autores con dúas cámaras: Paul Strand, William Klein, Robert Frank e Raymond Depardon, ou cineastas formados na fotografía como Joris Ivens ou Johan van der Keuken, configuran o material primordial desta obra arredor do documental na foto e no cinema, das súa transferencias, contradiccións e apostas.