Con motivo do centenario do seu nacemento o 20 de setembro de 1917, o concello da Coruña rende homenaxe a un dos seus máis universais cidadáns, o actor Fernando Rey (Fernando Casado Campolongo), a través da exposición Fernando Rey. Cabaleiro do cinema (1917-2017) (Kiosko Alfonso, 20-9/19-11), baseada, en boa parte, nas fotografías, documentos, premios e recordos que el mesmo foi conservando ao longo da súa vida. A mostra, tras indagar por medio de imaxes e textos na infantil etapa herculina do futuro intérprete, analiza as diversas etapas e principais filmes da súa extensa carreira interpretativa.
Á vez, e no Centro Galego de Artes da Imaxe-Filmoteca de Galicia (rúa Durán Loriga 13, baixo), un extenso ciclo de películas permitirá (desde o 21 de setembro) revisar os seus títulos máis destacados, que atravesan medio século do mellor cine español e mundial.
Membro dunha familia da burguesía industrial coruñesa, fillo do destacado militar Fernando Casado Veiga, co que compartirá a trinchera republicana durante a Guerra Civil, o final da contenda cambiará a súa vida para sempre.
Actor case por necesidade, encarcelado o seu pai, despuntará como mozo galán no cine español dos anos 40 e 50, grazas ao seu elegante porte e á calidade extraordinaria da súa voz, en títulos de tanto éxito como Los últimos de Filipinas (A. Román, 1945) ou Locura de amor (J. de Orduña, 1948).
Republicano e progresista, vincularase cos movementos renovadores do cine español, colaborando con directores como Berlanga (é a voz narradora de ¡Bienvenido, Mister Marshall, 1952) ou Bardem (Cómicos, 1953; La venganza, 1957) e formará parte de UNINCI, decisiva productora disidente. Rodará con Buñuel catro títulos soados (Viridiana, 1961; Tristana, 1970; El discreto encanto de la burguesía, 1972; Ese oscuro objeto de deseo, 1977), modulando a súa personalidade de elegante e aristocrático hidalgo de escura complejidad psicolóxica, e o seu dominio do inglés e do francés permitiralle converterse nun prestixioso actor internacional, presente nos repartos de películas inesquecibles -como Campanadas a medianoche (O. Welles, 1966) ou The French Connection (W. Friedkin, 1971)- xunto ás máis famosas estrelas do cine mundial (de Paul Newman e Ingrid Bergman a Peter Ustinov, Alberto Sordi, Faye Dunaway ou Max Von Sydow)
Merecedor dos máis prestixiosos galardones dentro e fóra de España (como o obtido no Festival de Cannes de 1977 polo seu papel en Elisa vida mia, dirixida Carlos Saura, ou o Premio Goya por Diario de invierno [Francisco Regueiro, 1988]), falece en 1994 tras realizar na serie El Quijote, dirixida por Manuel Gutiérrez Aragón para RTVE, a postrera e magistral demostración do seu inmenso talento interpretativo.
O vindeiro día 4 de febreiro, terza feira, ás 11h proxectárase no auditorio da Facultade de Ciencias de Comunicación da Universidade de Santiago o filme Morlaix. Posteriormente haberá un coloquio ao que asistirán o director da fita, Jaime Rosales, o Catedrático de Comunicación Audiovisual e Publicidade José Luis Castro de Paz e estudantes da facultade. […]
O pasado venres, día 29 de novembro, Rocío do Pilar Sosa Fernández, investigadora en formación do Grupo de Estudos Audiovisuais, defendeu a súa tese doutoral. Obtivo a cualificación Sobresaínte Cum Laude, por unanimidade, e a mención internacional pola estancia de investigación realizada na Universidade de Aalto, en Finlandia. A dirección da tese estivo a cargo […]
A auto-biografía política, dar a ver a súa construción, a marca do dispositivo, o real como material que “debe ser ficcionado para ser pensado (Rancière) é un dos sinais e tamén os arquivos re-significados polas escrituras do “eu”, polo corpo, polos seus ecos, pola actuación… son entradas polas que accedemos ao interior do labirinto a […]