O I+D+i sobre o cinema español posbélico rescata dous guións inéditos sobre Volvoreta, de W. Fernández Flórez

As indagacións levadas a cabo polos investigadores do Proxecto I+D+i Cara unha reconsideración da cultura posbélica: análise dos modos de representación no cinema español (1939-1962) a partir da impronta de Wenceslao Fernández Flórez (CSO2012-34648, Plan Nacional de I+D+i 2013-2015, Mineco – Goberno de España) permiten sacar á luz o até agora descoñecido guión dun proxecto cinematográfico frustrado consistente na adaptación da novela Volvoreta de Wenceslao Fernández Flórez, que ía ser dirixido a mediados dos anos sesenta por Francisco Regueiro, cineasta sobre o que recentemente se publicou un amplo volume coordinado desde o Proxecto. Por outra banda, en colaboración coa Universidade de Lyon, onde o Grupo Estudos Audiovisuais participou en outubro do pasado ano na organización da Xornada Wenceslao Fernández Flórez: Cinéma et Littérature, vinculada igualmente ao Proxecto, dase a coñecer tamén o guión correspondente a outra tentativa de adaptar a mesma obra, neste caso a cargo de Rafael Moreno Alba.
Volvoreta sería levada ao cine por José Antonio Nieves Conde na súa película homónima de 1976, pero a existencia destas dúas tentativas resulta sumamente relevante, ao volver a poñer de manifesto, unha vez máis, a intensa relación entre a obra do escritor coruñés e o cinema español, sendo un dos autores predilectos no eido das adaptaciones literarias. Desde o seo do Proxecto traballamos actualmente nunha análisis en profundidade destes textos, que difundiremos proximamente nun estudo monográfico dedicado a este novo material.
A todo isto hai que engadir a análise e divulgación que estamos a realizar da película Tragedia muy muy íntima, unha descoñecida curtametraxe realizada en 1951 por José María Zabalza como memoria de prácticas do Instituto de Investigaciones y Experiencias Cinematográficas, sobre unha idea orixinal de Wenceslao Fernández Flórez.
Xunto ao rigoroso estudo da influencia da literatura fernándezflorezca na configuración dos singulares modelos de estilización do cinema español das dúas primerias décadas posbélicas, o feito de dar a coñecer todo este destacado material inédito supón unha consecución de gran alcance das investigacións abordadas desde o Proxecto de Investigación.