Ante la aparición de Tierra del chicle, Carlos Velo, México, 1952

Un produtor, Barbachano Ponce; un ideólogo e animador cultural, Fernando Gamboa; un cineasta republicano exiliado, Carlos Velo, forman parte dunha xeración que transformou o xeito de pensar o documental ao tempo que o poñían en práctica en certos traballos que compoñen o corpo fílmico do Novo Cinema Azteca (NCA). Mediante os medios dun pequeno filme recentemente recuperado, La Tierra del Chicle, podemos seguir o selo do autor, a súa importancia na configuración do antes mencionado NCA e examinar o realismo como referencia para os documentais nos que Velo imprime a súa marca. A década dos 50, a cultura cinematográfica desta era, incluídas as condicións de produción, e unha actitude que exhibe a súa crenza nos traballos que anhelaba facer, proporciónannos numerosas pesquisas para construír un espazo de diálogo no debate contemporáneo sobre o documental.